Manganin é un nome de marca rexistrada para unha aliaxe de cobre normalmente un 86%, un 12% de manganeso e un 2% de níquel. Foi desenvolvido por Edward Weston en 1892, mellorando o seu Constantán (1887).

Unha aliaxe de resistencia con resistividade moderada e coeficiente de baixa temperatura. A curva de resistencia/temperatura non é tan plana como os constante nin as propiedades da resistencia á corrosión son tan boas.

A folla e o fío de manganina úsanse na fabricación de resistencias, especialmente o amperímetroshuntS, debido ao seu coeficiente de temperatura practicamente cero de valor de resistencia [1] e estabilidade a longo prazo. Varias resistencias de Manganin serviron como estándar legal para o OHM nos Estados Unidos entre 1901 e 1990. [2] O fío de manganina tamén se usa como condutor eléctrico en sistemas criogénicos, minimizando a transferencia de calor entre puntos que necesitan conexións eléctricas.

O manganin tamén se usa en medidores para estudos de ondas de choque de alta presión (como os xerados a partir da detonación de explosivos) porque ten baixa sensibilidade á tensión pero alta sensibilidade á presión hidrostática.